با اینهمه اخبار کرونا چه کنیم؟

اینم فاز جدیده. همه جا شده پر از اخبار کرونا ویروس!

یه نگاهی به دنیای اطرافم میندازم، چقدر همه چیز عجیب شده. با خودم فکر میکنم ریشه‎ی اینا واقعا چیه؟!

طبق معمول همه درمانگر شدن. یکی میگه گرمی بخورین. یه عده میگن آخ جون فرصت رو غنیمت بشمریم، چون ما آدمای زرنگی هستیم! پس لیمو ترش و زنجبیل و اینا کلی گرون میشن.

یکی میاد سابلیمینال درمان یا پیشگیری کرونا میذاره! معنی سابلیمینال این بود و ما نمیدونستیم! ای ول! جل الخالق… با اینهمه نبوغ کجا بودین شما تا الان… خوشم میاد که سابلیمینال همه چی هست! همممه چی. ایشالا با همت این بزرگان امروز فردا سابلیمینال درمان ایدز هم پیدا میشه و یه دنیا نجات پیدا میکنن! باور کنین! مگه ندیدین فقر با سابلیمینال ریشه کن شده و همه غرق در ثروت نمیدونن پولاشونو کجا خرج کنن!؟ اتفاقای زیاد دیگه ای که نمیخوام بشمرم و حالتونو بد کنم…

هر جا اسم کورونا هست مردم فورا توجهشون جلب میشه. چه زود همه چی یادمون میره. امسال با سیل و نابودی و بی شعوری مسئولای مربوطه شروع شد.

و داره با ویروس تموم میشه!

همه چی بهم ریخته

یادمه تو تک تک اتفاقای امسال این سناریو تکرار شد. هرجا میتونست گرونی ای بشه، شد! هرجا میتونست استرس بیشتری پخش بشه، شد! هر جا میتونست ترس به حد جنون برسه، رسید.

دم کانال خبری گرم که لحظه به لحظه از استرس دادن به مردم دریغ نکردن. باریکلا واقعا. شاید رسالت زندگی شما اینه که ترس و استرس مردم رو به حد اعلا برسونین.

دم تریبونای غیر خبری گرم که به جای امید، ترس و استرسشون رو به بقیه انتقال دادن. بعضی از سلبریتی هایی که جوونا ازشون بت ساختن، کسایی که حرفشون میتونه روی خیلیا تاثیر بذاره، کارشون میتونه الگوی خیلیا باشه، کسایی که تریبونای بزرگی دارن.. چی میشد به جای اینهمه نفرت و ترس، میومدین کمی امید میدادین به این مردمی که از استرس دارن بالا میارن!؟

انتخاب دوست من

دارم به دکترایی فکر میکنم که الان تو خط مقدم نبرد با این ویروس هستن. یکی از دوستام وقتی تصمیم گرفت تخصصشو تو رشته‌ی امدادهای اورژانسی ادامه بده، همه بهش اعتراض کردن. یکی میگفت برو قلب بخون پول تو قلبه، یکی میگفت چشم عالیه کار تمیز و پول سازیه، و …

معیار همه پول بود. اما دوستم گفت «من آدم خونسردیم. من به درد اورژانس میخورم!»

یکی از پزشکای متعهد، نوع دوست، و دلسوز. کسی که خودش هم نمیتونه بعضی از گندکاریای جامعه پزشکی رو تحمل کنه. اما میدونه چرا این حرفه رو انتخاب کرد!

ایرانی رو تصور کنین که همه ی آدماش اینطور بودن. معیار انتخاب شغل و حرفه‌شون پول نبود، عشق بود! چی میشد…

من عمیقا باور دارم خیلیا نمیدونن کار کردن با عشق یعنی چی. چون لذت این کار خیلی خیلی فراتر از لذت پول و قدرته! قرار نیس کسی که میره دنبال کاری که دوس داره بی پول باشه. نه! همین رفیق من وضع مالیش عالیه و توپ تکونش نمیده.

اگه اونم میخواست کارایی که در شان و مرام یک پزشک نیست رو انجام بده، میتونست خیلی پولدارتر هم باشه. اما به چه قیمتی؟

مگه آدم تو زندگیش چقدر میتونه خرج کنه؟!

تاحالا شده با میلیونرهایی که در حال مرگن صحبت کنین؟

این فرصت برا من پیش اومده. میدونین بزرگترین دغدغه شون تو لحظات آخر عمرشون چی بود؟ اکثرا نگران پولایی بودن که خرج نکردن! اشک میریختن بخاطر کارایی که میتونستن بکنن و نکردن.

فکر کن… آخرین لحظات زندگیتو اشک بریزی بخاطر اینکه پول درآوردی اما نمیتونی خرج کنی. یا میتونستی و نکردی!

بهرحال برای پول درآوردن لازمه وقت بذاری. برای خرج کردنش هم. وقت هم محدوده! اصولا باید یه تعادلی بین پول درآوردن و پول خرج کردن وجود داشته باشه دیگه!؟

وقتی کل زندگیتو میذاری برای پول درآوردن و یهو یه سرطانی چیزی یقتو میگیره، اون وقت تازه فکر میکنی که کی خرج کنی؟!

میدونی.. مرگ سراغ آدمهایی که سرشون شلوغه و کارای مهم دارن هم میاد! مرگ نمیگه: «مثل اینکه الان وقت مناسبی نیست بذا برم و تو یه فرصت بهتری برمیگردم!»

حالا، چیزی که ذهنمو مشغول کرده اینه که تو این اوضاعی که مردم سال جدید رو با بدبختی و اخبار سیل و زلزله و اینا شروع کردن و تا به امروز هم ادامه داشته، و هر روز استرس های جدید، رنج های بیشتر، و … ، چی باعث شده که یه عده نونشون رو بزنن تو خون مردم؟!

بابا جان، تو زرنگ! تو خفن! به من بگو اینهمه پول رو کجا میخوای خرج کنی؟ کِی میخوای خرج کنی؟ اصلا ارزشش رو داره؟!

تویی که یاد نگرفتی با چیزی که داری احساس خوشبختی بکنی، چطور خواهی توانست با چیزای بیشتر احساس خوشبختی بکنی؟!

فکر میکنی خوشبختی تو داشتن چیزای بیشتره؟ آره!؟ از صمیم قلب برات متاسفم…

صدای آروم بهار

دارم از پنجره بیرونو نگاه میکنم. آسمون آبی.. نسیم خنکی که برگای خشک شده ی روی درخت رو میلرزونه… هوای خنک و تمیز بهاری…

زندگی همین لحظه س!

کسی به ما تضمین نداده که همین الان یه زلزله ۸ ریشتر نیاد! کسی به ما تضمین نداده که همین الان قلبمون از کار نایسته! کسی تضمین نکرده که همین الان یه بلایی سر یکی از عزیزامون نیاد.

اگه الان، همین لحظه، همه چی – حداقل دور و بر تو – خوبه، لذت ببر! شاد باش!

نفس بکش.

بذار جریان زندگی، نفَس طبیعت وارد جسم و روحت بشه.. به خودت اجازه بده که شاد باشی! به خودت اجازه بده که امیدوار باشی!

اگه تو شاد باشی، اگه تو امیدوار باشی، میتونی به آدمای بیشتری کمک برسونی! میتونی رو زندگی آدمای بیشتری تاثیر خوب بذاری!

تازه، شادی و امید باعث میشن سیستم ایمنیت هم قوی تر بشه. اینطوری احتمال مبتلا شدنت به این بیماری یا بیماری هایی که ممکنه بعدها سراغمون بیان کمتر میشه!

حرف آخر

بیاین برای خوشبختی، برای احساس شادمانی، دنبال عوامل بیرونی نباشیم.

هر انسانی میتونه از درونش شاد باشه! اوضاع بیرون همیشه آشفته‌س! امروز با این، فردا با یه چیز دیگه… اما درون، تا حد زیادی دست خود ماست.

بیاین از اون حد زیادی که دست ماست، به بهترین شکل استفاده کنیم!