تاثیر باورها در زندگی

اگه با هزارسرو آشنا نباشی، مثل خیلیای دیگه ممکنه وقتی در مورد تاثیر باورها در زندگی مطالبی بخونی با خودت بگی « آره این یارو هم دو سه تا کلیپ انگیزشی دیده جو گرفتدش میگه آره هیچ چیز غیر ممکن نیست. آره تو راس میگی»

دنیا هیچ راه فراری از چیزای انگیزشی نداره دیگه. کتابا، مقاله ها، ویدیو ها، اینستاگرام، تلگرام همشون پرن از چیزای انگیزشی!

ما دیگه هیچ نیازی به کلیپای انگیزشی نداریم. میدونین چرا؟

چون این مدل انگیزش به هیچ دردی نمیخوره! کلیپای انگیزشی مفید نیستن. درست مثل خوردن نوشابه های انرژی زا هست! خیلی سریع از بین میره تاثیرش.

اما باور چیزیه که به غایت کاربردیه! و خیلیا تاثیر باورها رو دست کم میگیرن.

وقتی میگم باور، منظورم ایمان یا باور مدل قانون جذب نیست.

من باور ندارم که شما بتونین برای رویاتون «امیدوار» باشین، لم بدین و منتظر باشین که اتفاقای خوب بیوفتن.

امید استراتژی جالبی برای زندگی نیست. من ترجیح میدم که با واقعیت ها روبرو بشم و برای اونا راه حل پیدا کنم.

چه خوشتون بیاد چه نه، هر چیزی که تو زندگی تجربه میکنین بخاطر اینه که یه جایی تو ذهنتون بهش باور دارین.

• « من تو کارم اصلا خوب نیستم»
• «زندگی سخته»
• «من نمیتونم به رویاهام برسم»
• «شرایط امروز به قدری وحشتناکه که اگه بتونم زنده بمونم کافیه»
• «هیشکی منو دوست نداره»
• «من هیچ وقت نمیتونم موفق بشم»

میبینین؟ خیلیا اینارو تو زندگی تجربه میکنن، چون بهش باور دارن.

و تجربه کردن یه چیزی بصورت عملی، باعث میشه باوره تقویت بشه و دوباره همون باور واقعیت زندگی رو میسازه و برعکس… یه دور باطل!

ویلیام جیمز که بنیان گذار مکتب پراگماتیسم بود میگه:

«باورها کمک میکنن که واقعیت ساخته بشه»

باور چیزیه که باهاش میتونین واقعیت زندگیتونو بسازین

تاحالا فکر کردین که دوس دارین چه چیزهایی رو باور کنین؟!

اگه نه، باورهایی که الان دارین انتخاب شما نبودن. انتخاب دوستان، مدرسه و دانشگاه، خانواده، جامعه، رسانه ها و غیره هستن!

شما چیزای مختلف رو تو زندگی میبینین، و بعد تصمیم میگیرین که اونارو باور کنین یا نه. و این باورها واقعیت ها رو میسازن.

موضوع اصلی اینه:

آیا شما باور دارین که میتونین زندگی رویاهاتون رو زندگی کنین یا نه؟

به همین سادگی!

اما این چیزیه که واقعا باید بهش باور داشته باشین.

اینکه بگین به یه چیزی باور دارین، با اینکه واقعا بهش باور داشته باشین یه دنیا تفاوت داره!

یه مثال ساده بگم؟

تو دوران مدرسه من هیچ علاقه ای به درس خوندن نداشتم. مخصوصا درسای مدرسه با معلمای وحشتناک دوران ما.

دوس داشتم تو زمینه‌ای که خودم میخوام فعالیت کنم. اما همه بهم میگفتن اگه درس نخونی و نمرات خوب نگیری، نمیتونی بری دانشگاه.

و اگه دانشگاه نری، بیکار میشی و بدبخت میشی و کلا زندگیت به باد میره!

بعد از شنیدن چندین باره‌ی این داستانها ذهن ۱۵ ساله‌ی من وحشت زده شد و کم کم شروع کرد به باور کردن این مضخرفات!

و نتیجه چی شد؟! چندین سال از بهترین دوران زندگیم تو درس و دانشگاه تلف شد تا اینکه بفهمم خوشبختی هیچ ربطی به درس و دانشگاه نداره!

کی میخواد تو تنگدستی و بی کسی بمیره؟!

فک کنم هیچکس! اگه شما بخواین یه کاری بکنین که غیر معموله یا یخورده ریسک داره، چیزی که همه بهتون میگن اینه:

این راه تو رو به هیچ جا نمیرسونه! آخرش بیکار میمونی و معتاد میشی و …

هم من، هم شما آدمای زیادی رو دیدیم که تصمیمای خیلی مهمی رو بر اساس ترس گرفتن و با اونا زندگی میکنن!

• آیا شغلتون براتون رضایت بخش نیست اما میترسین که رهاش کنین و برین دنبال رویاهاتون؟
• آیا میخواین از همسرتون جدا بشین اما میترسین طرد شین و در نهایت تو تنهایی و بی کسی بمیرین؟
• آیا تا حد مرگ درس میخونین چون از غر زدنای والدینتون میترسین؟
• آیا میترسین کارتون رو به دنیا نشون بدین چون خیلیا سنگ اندازی میکنن و خیلیای دیگه مسخره میکنن؟
• آیا این اتفاقا واقعا میوفتن؟ یا اینا چیزایین که تو ذهنتون دارن اتفاق میوفتن؟!

احتمالا گزینه دوم ;)

اگه رویایی دارین

و همه شمارو بخاطر رویاتون مسخرتون میکنن، بدونین که کاملا طبیعیه!

هر چیزی یه بهایی داره.

اگه امروز دنبال رویاتون نرین، یا زندگیتون رو در حسرت سپری خواهید کرد، و یا سالهای زیادی راه اشتباه رو خواهید رفت و بعد برمیگردین سمت رویاتون!

اگه به خودتون باور نداشته باشین، مدام از این و اون تقلید خواهید کرد که نتیجه‌ش بدبختی کامل.

یا حسرت زندگی بقیه رو میخورین و میبینین که برای خودتون هیچ کاری نمیتونین بکنین.

تاثیر باورها در زندگی قابل چشم پوشی نیست!

شما میتونین به هر چیزی که میخواین برسین (مادامی که بهش باور داشته باشین)

یادتون میاد که در گذشته به چیا باور داشتین؟ اما بخاطر شرایط و ترس گذاشتینش کنار؟

همه‌ی ما این حالتو تجربه کردیم. اگه آدم محتاطی باشین، همیشه همون جایی که هستین خواهید موند.

همونطور که جان مارو تو مقاله‌ی فوق العاده‌ش اشاره کرد، باور به تنهایی کافی نیست، اما بدون باور حتی قدم اول رو هم نمیشه برداشت.

باور داشتن به خودتون کار آسونیه. و شما هم میتونین انجامش بدین.

فقط بدونین که اون چیزی که بهش احتیاج دارین باور درسته. این ادعای جدیدی نیست.

قرن‌هاست که تو مکاتب و زبونای مختلف در موردش میگن. فقط اسمای متفاوتی داره.

مهم نیست اسمش رو چی میذارین. چیزی که مهمه اینه که از وقتی که من از باورهام استفاده میکنم، اونا شدن حقایق زندگیم!

هر چیزی که ذهنتون بتونه بپذیره، حقیقت زندگی شما خواهد شد.

این یه جمله‌ی انگیزشی نیست، واقعیته.