تنبلی تا کی با ما میمونه

تو پستای قبل خوندیم که نیروی دافعه درونی چی هست و کجاها بیشتر تنبلی میکنیم. امروز میخوایم ببینیم تنبلی تا کی با ما میمونه .

خب، هدف این نیروی دافعه فلج کردن یا شکست دادن نیست. هدفش مستقیما کشتنه!

کشتن روح ما. کشتن استعداد و توانایی های منحصر به فرد ما. کشتن روحیه‌ای که برای به ثمر رسوندنش به دنیا اومدیم.

بنابراین این نیرو هیچ وقت خود به خود متوقف نمیشه. یعنی اگه هنوز براتون سواله که

تنبلی تا کی با ما میمونه

جواب اینه:

تا ابد!

یه اشتباه خیلی رایجی که بین همه مردم هست اینه که فکر می‌کنن وقتی دارن به خط پایان نزدیک میشن معنیش اینه که اراده خیلی قوی ای دارن و تونستن که تنبلی رو شکست بدن.

اما نکته اینه که اتفاقا این نیرو تو آخرای کار خیلی قدرتمندتر میشه!

چندتا کار رو شروع کردین و هیچ وقت به پایان نرسوندین؟

چندتا کتاب رو بیشتر از ۷۰ درصدشو خوندین و ولش کردین؟

وقتی خط پایان تو حوزه دیدتون هست احتمال شکست بیشتر میشه.

نیروی دافعه درونی خوب میدونه که تو این نقطه ما داریم شکستش میدیم. بنابراین همه‌ی زورشو جمع میکنه و تو آخر کار با همه‌ی قدرتش حمله میکنه.

حرفه‌ای ها از این موضوع آگاهن و میدونن که اتفاقا نزدیکای خط پایان باید بیشتر مراقب باشن!

نیروی شیطانی تنبلی

علاوه بر همه‌ی اینا، وقتی با تنبلی روبرو میشین و شروع میکنین به دنبال کردن رویاتون، تازه موج جدیدی از راه میرسه.

اطرافیانتون کارای عجیب و غریبی میکنن. بد خلقی میکنن و عبوس میشن. شما رو متهم میکنن که عوض شدین و اون آدمی که باید باشین نیستین.

هرچی این آدما بهتون نزدیکتر باشن رفتارای عجیبتری از خودشون نشون میدن. همه تلاش میکنن که مانع پیش رفتن تو کارتون بشن.

دلیلش اینه که اونا عمدی یا بصورت غیر عمدی دارن در برابر نیروی دافعه درونی خودشون تقلا میکنن!

موفقیت یه نویسنده‌ی تاثیر گذار مایه سرزنش اوناس. اگه اون میتونه به این نیروی شیطانی غلبه کنه چرا اونا نمیتونن؟

کسی که دنبال رویاش میره نیاز داره که هم با خودش، و هم با دیگران سنگدل باشه.

وقتی تو راه رویاتون قدم برداشتین نباید بخاطر کمک به دوستی که پارچه شلوارش به سیم خاردار گیر کرده وایستین.

بهترین کاری که برای اون دوست میتونین بکنین (و اگه اون دوست یه دوست واقعی باشه هم همینو ازتون میخواد) اینه که از موانع عبور کنین و متوقف نشین.

بهترین کاری که فرد با استعدادش میتونه بکنه اینه که کاری کنه که الگو و منبع الهام دیگران باشه.

به تعویق انداختن کارها

کسی که با این نیروی دافعه مسموم شده باشه، اولین علامتی که از خودش نشون میده اینه که از انجام کاراش طفره میره.

اون فرد نمیگه کارم رو انجام نخواهم داد. میگه فردا شروعش میکنم!

و فاجعه از جایی شروع میشه که این حالت طفره رفتن و به تعویق انداختن کارها انقدر تکرار میشه که تبدیل میشه به عادت!

وقتی عادت شد، از کل زندگیش طفره میره و این کار رو تا لحظه مرگش ادامه میده!

زمان جادویی شروع

هرگز فراموش نکنین که فقط همین لحظه هست که میتونیم زندگیمون رو تغییر بدیم!

گذشته دیگه از دست رفته. تو آینده هم هیچ وقت فرصتی پیش نخواهد اومد که قدرتی برای تغییر سرنوشتمون داشته باشیم.

فقط همین الانه که میتونیم با این نیرو بجنگیم.

فقط همین الانه که میتونیم بشینیم و کارمون رو انجام بدیم!

-این پست از کتاب نبرد هنرمند – نوشته‌ی: استفان پرسفیلد برداشته شده.